ROZDZIAŁ III

Po raz kolejny tego dnia doznałem szoku. Jak mogłem zapomnieć?! Nie.. to się nie mogło stać. Wsiądę w samochód, pojadę do domu, pójdę spać i jak wstanę wszystko będzie tak jak dawniej.... tak, dokładnie... tak jak dawniej wszystko będzie w całkowitym porządku.
- Kogo ty chcesz oszukać? - zapytał wyraźny głos w mojej głowie.
- Może i racja... - odpowiedziałem sam do siebie jadąc autem przez ciemną już miejscowość.
Taak... nie mogę sam siebie oszukiwać. Stało się, zapomniałem o naszej rocznicy. Najgorszy dzień w życiu?
Pomyślmy...
Pierwszy dzień w gimnazjum: zostałem pobity za to że miałem koszule w spodniach i okulary na nosie.

W drugiej klasie poszedłem do dyrektora za zniszczenie sedesu, do którego trzecio-klasiści wpychali mi głowę za co dostałem kare pieniężną i szlaban od rodziców na miesiąc.

Na trzecim roku, gdy wyszedłem przed całą szkolę aby odebrać dyplom ukończenia gimnazjum spadły mi spodnie.

Rozpoczęcie szkoły średniej.... szkoda gadać - jeszcze gorzej niż w gimnazjum.

Nawet gdy chciałem zerwać z opinią kujona i zrobić imprezę to przyszli tylko moi znajomi. W dodatku rodzice weszli do domu około północy, wygonili znajomych a mi się dostało szlaban na miesiąc bez komputera.

Tak więc moje życie nigdy nie było kolorowe, jednak mimo wszystko to dzisiejszy dzień uznam za najgorszy w moim życiu. Nicole jest dla mnie po prostu WSZYSTKIM i rok temu przyrzekłem sobie że nigdy jej nie skrzywdzę i nigdy jej nie stracę...
Sygnał klaksonu ciężarówki, światła - ostatnie co zobaczyłem i usłyszałem... zapadłem się w ciemność... jeszcze przez chwile słyszałem lub czułem jak moje auto dachuje.... po krótkiej chwili ciemność.. nie czułem już nic.